ஹய்யோ..வெட்கம்.

நீ அணிந்திருக்கும்வரைதான் என்றில்லாமல்

களைந்தெறிந்த பின்பும் உன் வெட்கங்களை

பூசிக்கொண்டு ஜொலிக்கும்

உன் உடைகளை போல்தான்..

நீ முத்தமிட்டு சென்றபின்பும்

அந்த சுவடுகளினூடே நின்றுகொண்டு

திரும்ப வரமாட்டேனென்று

அழிச்சாட்டியம் செய்கிறது மனசும்.

*********************************************
எப்போதெல்லாம் உன்னோடு

பேசிக்கொண்டிருக்கிறேனோ அப்போதெல்லாம்

என் நேரங்கள் போவதே தெரிவதில்லை என்கிறாய்.

அடி பாவி.. நானா உன் நேரங்களை

திருடுகிறேன்.. அந்த வேலையை

உன் வெட்கங்கள்தனே செய்கின்றன என்றதற்கு..

அதற்கும் காரணம் நீதானே என்கிறாய்

வெட்கப்பட்டுக்கொண்டே.
**********************************************

" இந்த மருதாணியை பாரேண்டா..

எவ்வளவு அழகாய் சிவந்திருக்கு..

இப்டி சிவந்து நா பாத்ததே இல்லடா.."

" ம்ம்.. நல்லாதானிருக்கு..

ஆனா இதவிட அழகா சிவந்ததைஎல்லாம்

நா பாத்திருக்கேனே.."

"இன்னும் சிவக்குமா?

எங்க பாத்த?"

" உன் கன்னத்துலத்தான்..

ஒருமுறை வெட்கப்பட்டு காட்டேண்டி.."

.

.

" ஏய்.. நா ஒருமுறைதானே சொன்னேன்..

அதுக்குள்ள ஒரு வெட்க்ககுளியலே நடத்திட்ட?"

"ஏய்.. சும்மா இருடா.."

ம்ம்.. எங்கிருந்துதான் வருமோ

இந்த பெண்களுக்கு மட்டும்.

************************************

எதிரே வரும் என்னை பார்த்ததும்

உன் கண்கள் சிரிப்பது இயல்புதான்..

அனால் உன் கைகள் உடைகளை

சரி செய்கின்றனவே ஏன்?

மறைக்கிறையா.. இல்லை ஞாபகம் செய்கிறாயா?
*********************************************

என்னிடம் மிகப்பிடித்தது
என்னவென்று கேட்டாய்..
அதெல்லாம் சொல்லக்கூடாதது
என்று சொன்னதற்கு
முறைத்தால் என்னடி நியாயம்?
****************************

ப்ரியமுடன்..

லோகநாதன்.